PATRON
- Wincenty Witos został patronem Zespołu Szkół Rolniczych w Mokrzeszowie decyzją Kuratora Oświaty i Wychowania w Wałbrzychu w oparciu o zarządzenie Ministra z dnia 30 sierpnia 1980r. / nr DW 5 / I / 34 / 80 / w sprawie nadania szkołom i placówkom oświatowo-wychowawczym imienia patrona / Dz. Ucz. Mo i w Nr 10, poz 71 /.
Uroczystość ta odbyła się 10.06.1984 i połączona była z obchodami Ludowego Święta zorganizowanego przez Komitet Wojewódzki Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Akt nadania odczytał Kurator Mieczysław Struk.
WINCENTY WITOS- (1874-1945). Działacz ruchu ludowego, polityk, publicysta, rolnik; od 1893 związany z galic. SL; przywódca PSL ”Piast”, czł. Rady Naczelnej; 1908-31 wójt gminy Wierzchosłowice; 1908-14 współzałożyciel Nacz. Komitetu Nar. Początkowo popierał tworzenie legionów pol. 1915 Odstąpił od proaustriackiej koncepcji rozwiązania kwestii polskiej, a nadzieje na odzyskanie niepodległości zaczął wiązać ze zwycięstwem Ententy; 1917-18 członek Ligi Narodowej; 1918 współtwórca i przewodn. Polskiej Komisji Likwidacyjnej w Krakowie, a w latach 1919-33 premier RP. Jeden z przywódców opozycji antysanacyjnej; w 1930r osadzony w Twierdzy Brzeskiej i skazany na 1,5 roku więzienia. W latach 1933-39 przebywał na emigracji w Czechosłowacji, uczestn ik Frontu Morges. Do kraju wrócił w kwietniu 1939. Zamieszkał w swojej rodzinnej wsi Wierzchosłowicach, gdzie pozostawał pod stałą kontrolą miejscowego Gestapo. W 1945r. został wybrany na w-ce prezydenta KRN. Głosił hasła solidaryzmu chłopskiego, wspierał linię polit. St. Mikołajczyka, był rolnikiem. Aż do śmierci pełnił obowiązki prezesa PSL. Autor m.in. „Wyboru pism i mów” (1939), „Moje wspomnienia” (1965), „Moja tułaczka” (1967).
Imię Wincentego Witosa przypomina nam polskiego chłopa, posła, premiera, przywódcę ruchu ludowego, wiceprezydenta Krajowej Rady Narodowej. Jest on przykładem człowieka o niepospolitym charakterze, ogromnej pracowitości i uporze w dążeniu do zdobycia wiedzy, nie-ugiętego i twardego w sprawach klasowych. Stał się synonimem chłopa, który umiał bronić chłopskiej godności.
- „Dni i noce z nami biegną,
a my z nimi, ku przodowi.”
(J. Gałczyński)Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Mokrzeszowie funkcjonuje od 1957 roku i nadal kształci młodzież i dorosłych pod potrzeby rolnictwa i rozwijających się obszarów wiejskich. Jako pierwsza powstała Roczna Szkoła Rolnicza, potem w 1958 r. Dwuletnia Szkoła Rolniczo-Gospodarcza dla Dziewcząt. W latach 60-tych utworzono Technikum Ogrodnicze, Technikum Rolnicze i Zasadniczą Szkołę Ogrodniczą, a w 70-tych Zasadniczą Szkołę Rolniczą. W historii szkoły ważnym dniem był 1 września 1976 r. Wówczas decyzją władz oświatowych został powołany na terenie Mokrzeszowa Zespół Szkół Rolniczych. Wraz z rozwojem oświaty rolniczej pojawiły się nowe typy szkół, między innymi: Średnie Studium Zawodowe, Policealne Studium Rolnicze, Ogrodnicze i Ekonomiczne oraz Szkoła Przysposabiająca do Zawodu Rolnika. Czas wielkich przeobrażeń, zmian własnościowych w rolnictwie i towarzyszące im przekształcenia strukturalne w kierunku gospodarki rynkowej oraz otwarcie gospodarki na wymianę zagraniczną, stawiały przed szkołami rolniczymi zadania przygotowania absolwentów do pracy w nowoczesnym rolnictwie. Wymagało to wyposażenia uczniów we właściwe kwalifikacje zawodowe oraz stworzenia nowoczesnej bazy do kształcenia ze szczególnym uwzględnieniem kształcenia praktycznego. Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Mokrzeszowie sprostał nowym wyzwaniom. Kształcenie młodzieży i dorosłych zostało rozszerzone o nowe zawody: technik agrobiznesu, technik żywienia i usług gastronomicznych, technik architektury krajobrazu, technik hodowca koni, kucharz małej gastronomii i mechanik – operator pojazdów i maszyn rolniczych. Nowoczesna baza dydaktyczna i kompetentna kadra pedagogiczna gwarantują wysoki poziom usług edukacyjnych. Organem prowadzącym dla szkoły jest Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
STATUT SZKOŁY